گفته ها دارم ز شهر تایباد
تایباد
گفته ها دارم ز شهر تایباد
تا ابد این شهر من پاینده باد
شهر من آیینه دار انبیاست...
این چنین شهری کجا دیدی کجاست؟
مردمی دارد به از کل جهان
پاکباز و عاشق و بس مهربان
با سلوک وبا اصول وباسنن...
با شریعت با طریقت با کهن
با درایت با سخاوت باوفا
با کمال وبا وقار و با خدا
شهر پاکان را مگر نشنیده ای؟
شهر عرفان را مگر تو دیده ای؟
جان چه باشد در قبال تایباد
جمله هستی مان فدای تایباد
ای خدا شهر مرا آباد کن
شهر من یعنی دلم را شاد کن
کی شود شاد این دل ویرانه ام
چون ببینم شاد این کاشانه ام.
شهر یکتا دیده ی این روزگار
شهر من باشد قسم بر کردگار
از جوانان غیور تایباد
هرچه را گویم بسی زیبنده باد
درشریعت درطریقت در جهاد
استوار وپا به جا در عدل و داد
در مساجد در معابد در نماز
در مدارس در محافل در گداز
با مروت با فتوت وبا شرف
با خدا و با صفا وبا هدف
در شجاعت در امامت دراصول
کس نباشد مثل شهر من قبول
اهل تبلیغ وجماعت اهل دل
مردم جانانه ی این آب و گل
مرشد اعظم نگین عارفان
داعی مطلق فقیه عالمان
آن چه گویم وصف زین الدین بود
مظهر جاوید و مرد دین بود
گوهر یکدانه ی شهر من است
جاودان از او سراسر میهن است
آن که او چون شمع وما پروانه ها
آن که او ساقی وما مستانه ها
آنکه او پیر است وما جمله مرید
در طریقت کس مثال او ندید
وصف زین الدین طی بادی که کرد
هستم اکنون پیش او من روی زرد
بس عزیز وبس تمیز بس قشنگ
بارگاه و نام آن پیر ملنگ
اسم مولانا ز رمز ورازنیست
فهم او با خواندن وآواز نیست
خون ما با خون او آمیخته است
شهر من با پیر خویش پیچیده است
چون نگینی در دل شهر ودیار
آن حدود وآن نقوش آن مزار
در تصوف در کرامات در رموز
کس ندیده مثل شهر من هنوز
پیر ما نامش بلند وباقی است
نام او چون می شراب ساقی است
ما غلام حلقه در گوش توایم
مست مست از باده ی نوش توایم
تایباد و وصف زین الدین کجا!
این محال است ومحال است وهوا
خوش به حال تایباد و مردمش
چون که دارد این چنین در عطش
خوش به حالت ای سماء پاک زاد
چونکه هستی سقف شهر تایباد
شاد باش وشاد زی وشاد باد
ای کهن شهر دلان ای تایباد
روضه ی رضوان نصیب مردمت
عشق ایزد بادا حبیب مردمت
مسکن تو مسجد است وخانقاه
من همی خواهم همی را از الاه
شاعری داری که مسکین نام او
این تخلص را بود در کام او
نام اصلی اش بود عبدالصمد
بهر تو مسکین باشد تا ابد
بهر تو مسکین شود قربان تو
هم فدای مردم جانان تو
شاعری هستم ز شهر عاشقان
گرچه پنهانم زدید مردمان
تا ابد شعر از تو خواهم من سرود
هم زتو هم از درون آن حدود
تایباد یعنی خراسان یک کلام
شهر دین و راه ورسم خاص عام
نامه را کردم بدین صورت تمام
والسلام ای شهر دلها والسلام...
